5. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ - Β. Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

5. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ

Β. Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Singer sewing machines: Μία από τις διαφημίσεις της πρώτης πολυεθνικής εταιρείας.

“Η Διαφήμιση είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και δύσκολες μορφές-φόρμες, της σύγχρονης λογοτεχνικής απόδοσης”.

 Aldous Huxley [1894-1963]

‘’ Η Διαφήμιση μπορεί να περιγραφεί σαν την επιστήμη που συλλαμβάνει την ανθρώπινη νοημοσύνη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποσπά χρήματα από αυτή’’.

                          STEPHEN LEACOCK [1869-1944]. ’’ The Garden of Folly. <The Perfect Salesman>.’’

Η διαφήμιση και το γενικό πλαίσιό της, συνιστούν ένα τεράστιο πεδίο έρευνας πολλών κοινωνικών θεωρητικών και θετικών επιστημών. Πολλές επιστημονικές έρευνες είτε ξεκινούν είτε απολήγουν στον τομέα της επικοινωνιολογίας. Ο μηχανισμός της διαφήμισης, οδηγεί σε χρήσιμα συμπεράσματα που αφορούν ευθέως ή έμμεσα, τη σύγχρονη παθογένεια των μέσων της επικοινωνίας. Συγκεκριμένα αναφορικά με τη σχέση του λόγου και της εικόνας των ‘’μίντια’’ [media=μέσα], λαμβάνεται υπόψη ο συσχετισμός της επιρροής των ΜΜΕ, με το επίπεδο του υφιστάμενου πολιτισμού και ο σημειούμενος ρυθμός της κοινωνικής εξέλιξης, σε ένα κόσμο που ραγδαία αλλάζει. Η αιτία όμως της γένεσης και της λειτουργίας της διαφήμισης,  στον πυρήνα της ουσίας της, δεν άλλαξε από τους μυθολογικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Οι μυθολογικοί άθλοι «πουλούσαν» το διαφημιζόμενο «προϊόν» του ηρωισμού, σαν πρότυπο προϊόν μίμησης που στόχευε να εξασφαλίσει την απόκτηση ισχύος, όποιου μετέρχονταν τη μίμηση. Τα αρχαιοελληνικά συνέδρια, οι διπλωματικές αποστολές, οι συνελεύσεις, οι θρησκευτικές εορτές, οι Ολυμπιακοί αγώνες κλπ, διαφήμιζαν την πολιτειακή ισχύ σαν αποτρεπτική δύναμη. Δηλαδή «πουλούσαν» οι κατά τόπους ηγεσίες την παροχή ασφάλειας εκ μέρους τους, ανάλογα με τη συγκυριακή περίσταση, με διάφορες διαφημιστικές μεθόδους προσέλκυσης του πολιτειακού ενδιαφέροντος, όπως συμμαχίες, προστασία κλπ. Από την εποχή των πρωτόγονων μάγων μέχρι σήμερα, το προϊόν που πούλαγε πάντα και διαφημίζονταν ως ένα «άυλο προϊόν τρόμου», ήταν το «σοκ και το δέος», έναντι των ‘’ανεξήγητων’’ φυσικών φαινομένων, καταστροφών και άλλων ανεξέλεγκτων καταστάσεων, όπως λ.χ. του θανάτου. Είναι σαφές δηλαδή, ότι η διαφήμιση σαν επικοινωνιακό μέσο, προσδιορίζεται σε τελική ανάλυση, από τους τομείς εκείνης της εξειδικευμένης διαχείρισης, προς τους οποίους απευθύνεται. Καθορίζεται δε από τις τεχνικές που εφαρμόζονται και έχουν σχέση με τις βιολογικές λειτουργίες, και τις πρόσφορες δυνατότητες δεκτικότητας εκ μέρους των αποδεκτών. Επίσης υπόκειται στις ad hoc μεθόδους δημοσιοποίησης, στα οικονομικά στοιχεία, και στην αποτελεσματικότητα των εφαρμογών κλπ. Το πλέγμα όλων των συσχετισμών της διαφήμισης, μπορεί να υπαχθεί στην κυβερνητική διαχείριση (cybernetic management), που λειτουργεί με βάση τα οικονομικά και πολιτικοκοινωνικά δεδομένα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, "Β. Η ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ " , ΠΑΤΩΝΤΑΣ  ΕΔΩ...