Το κείμενο πραγματεύεται τους δογματικούς συσχετισμούς, των στρατηγικών διακηρύξεων των πολιτικών και στρατιωτικών δογμάτων, που οικοδόμησαν τις ηγεμονεύσεις. Διερευνώνται συσχετισμοί και αλληλεπιδράσεις σε αλληλουχία με τις διαπολιτισμικές διαφορές . Όσες κυρίως αφορούν στο διεθνές συγκρουσιακό περιβάλλον( όπου διεξάγονται θερμές ρήξεις και ανατροπές… με ‘’πιστωτικές κάρτες’’ σύμφωνα με τον οικονομολόγο καθηγητή Joseph Stiglitz).
Η συγγραφή προσπάθησε να νοηματοδοτήσει κοινούς προβληματισμούς, για τη γενική εσωτερική εικόνα και τις διεθνείς σχέσεις. Εκείνους που διαμορφώνουν τις εξελίξεις ενός ζοφερού υφεσιακού μέλλοντος, από την περιστασιακή ανεπάρκεια και αναξιοκρατία των προεπιλεγμένων ηγεσιών, να διαχειρίζονταν, γεωπολιτικά-γεωστρατηγικά, τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις.
Άραγε η Ηγεμονία- μετά την εμπειρία των πολέμων στο Ιράκ, Αφγανιστάν και των άλλων πολυδάπανων σε ζωές, στρατιωτικών επεμβάσεων-,θα χρησιμοποιήσει επιτυχώς τις διδαχές της επικοινωνιολογίας για να ξεπερνούσε τους στρατιωτικοπολιτικούς , ‘’εχθρούς εντός των τειχών της’’;
Η επόμενη ηγεμόνευση, της Νέας Τάξης φάνηκε ότι θα φασματοσκοπούσε το Refocus ,του αναγκαίου βιώσιμου αναπροσανατολισμού της ,στο νομισματικό ’’πολεμικό’’ πεδίο, εντός του ψηφιακού Κόσμου της Digital Diplomacy? Θα προχωρούσε στην αποδοχή της Δύναμης των θρησκειακών αντιθέσεων και των εθνικιστικών-θρησκειακών αποσχίσεων, όταν ταυτόσημα υπεισέρχονται τα κολοσσιαία ενεργειακά συμφέροντα;
Ο ‘’Αμερικανισμός’’ θα συνεχίσει να παραμένει στον ιστορικό ρόλο του πολυπολιτισμικού καταλύτη και της στρατιωτικής υπεροπλίας, για την εξισορρόπηση του Διεθνούς Συστήματος; Όταν διαπολιτισμικά θα κατακρημνίζονταν οι θεμελιώδεις παγκόσμια, αξιακές κλίμακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι ηθικές ανασχέσεις; Που εντάσσεται το απίστευτο φαινόμενο των διαρροών(Wiki leaks) διαβαθμισμένης αλληλογραφίας, τέτοιου όγκου; Πρόκειται περί της αμερικανικού τύπου ‘’γκλάσνοστ’’ ή περί της πολιτιστικής συνέχειας του ‘’αντιμακαρθισμού’’ και της εξέγερσης συνειδήσεων κατά του πολέμου του Βιετνάμ και των στρατιωτικών επεμβάσεων; Ή a contrario η έκθεση των ΗΠΑ στις διεθνείς τους σχέσεις από τις διαρροές, ενίσχυσε το προφίλ της ισχύος της ηγεμονίας τους; Ποιο θα είναι το μέλλον των Διαθρησκειακών Διαλόγων του κατευνασμού των πολιτισμικών ετεροτήτων, όταν διεξάγεται μεταξύ ‘’δογματικά Κουφών’’ και εξοπλισμένων φανατικών, που χρησιμοποιούν την τυφλή τρομοκρατία με το οργανωμένο έγκλημα;
Τι θα αναμένονταν να συνέβαινε κοινωνικοπολιτικά από την καθαίρεση του ‘’κοινωνικού κράτους πρόνοιας’’ , μέσα στην οικονομική υφεσιακή δίνη, του νεοκαπιταλισμού- νεοϊμπεριαλισμού, του χρηματοπιστωτικού-νομισματικού συστήματος, που εκτόπισε την πολιτική ισχύ; Το σύστημα ισορροπίας του διεθνούς Συστήματος, θα άντεχε αν εξαγνίζονταν με τις δημοκρατικές διαδικασίες, ενός ολιγαρχισμού ‘’αποφασιστών’’ και θα καμουφλαρίζονταν με τη μετοχική ανωνυμία των πολυεθνικών εταιριών (Χορηγών); Μήπως θα επικρατούσαν ’’αναρχικές συμπεριφορές’’ εντός της Νέας Τάξης, από τη σύγκρουση με το Διεθνές Δίκαιο; Από τις επιλογές των δογματισμών, του ‘’Προληπτικού Πολέμου’’ και της ‘’Στρατιωτικής Επέμβασης’’ για ανθρωπιστικούς λόγους;
Ποιες θα είναι οι συνέπειες στο διεθνές Σύστημα από το δίπολο εξουσίας στις ΗΠΑ, των WASP και του Jewish Lobby? Και ο ριζοσπαστισμός-φονταμενταλισμός [Χριστιανών-Εβραίων-Ισλαμιστών ], είναι δυνατόν να αμβλύνονταν από το γεωπολιτισμό ,της γεωδιπλωματίας των ΗΠΑ, που θα δοκιμάζονταν επί πλέον, στη διευθέτηση του μελλοντικού καθεστώτος των Ιεροσολύμων;
Ποιο θα είναι το μέλλον του’’ ευρωατλαντισμού’’ του ΝΑΤΟ με ισότιμο εταίρο τη Ρωσία, όταν ο άξονας Γερμανίας-Γαλλίας, απόκλεισε την εισδοχή στον στρατιωτικό συνασπισμό, της Ουκρανίας και της Γεωργίας, στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι; Η Αντιπυραυλική Ασπίδα και οι μειώσεις στους εξοπλισμούς, θα συνέφερνε τα φανατικά θρησκευόμενα ή άθεα κράτη ‘’παρίες’’;
Η κάθε ηγεμονία ποτέ δεν υπήρξε ιστορικά, εύκολη και προσοδοφόρα υπόθεση, επ αόριστον… Όταν δεν εφαρμόζονταν έγκαιρα γενναίες αποφάσεις, ήταν θέμα χρόνου, η κατάρρευση τους… Η Βία, όπως δίδαξε το ιστορικό παρελθόν, ποτέ δεν έσωσε τις αυτοκρατορίες που αυτοδιαλύθηκαν από το συγκεκριμένο γεγονός, ότι αγνόησαν τις πολιτισμικές διαφορετικότητες του γεωγραφικού γεωπολιτισμού, που διάβρωσε και τελικά αποδυνάμωσε με την αποσταθεροποίηση, την ισχύ της Δύναμης… Θα εκτιμηθούν άραγε στις σωστές διαστάσεις τους, οι στρατηγικές της ‘’ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ’’ ;;; Τι μέλλει γενέσθαι με την δοκιμαζόμενη για την ισοπεδωτική αναξιοπιστία τους, αισθητική των σύγχρονων ΜΜΕ, που βασίστηκαν σε αναλώσιμα πρότυπα, μέσα στο πρόσκαιρο κάδρο της εντυπωσιακής εικόνας και της φευγαλέας επικαιρότητας;